Spiegelbeeld
Het in therapie gaan is eigenlijk net als kijken in de spiegel. Dat wat je in het dagelijkse leven nog kunt vermijden lukt eenmaal voor de spiegel niet meer. Vermijden door jezelf af te leiden, je op iets anders te richten. En nu sta je daar, kwetsbaar, naar jezelf te kijken. Maar zie je dan ook hoe mooi je eigenlijk bent?
Misschien ben je geneigd om naar jezelf te kijken vanuit tekort, vanuit wat er niet oké is. Dit negatieve geloof over jezelf beïnvloedt ook de keuzes die je maakt op een dag. Als je bijvoorbeeld denkt over jezelf dat de ander niet op jou zit te wachten, maakt dat bijvoorbeeld dat je toch niet gaat solliciteren op die leuke baan die je voorbij ziet komen. En zo blijft het beeld bestaan, zie je wel….die leuke banen zijn niet voor mij….
En ik zal eerlijk met je zijn. Mijn negatieve geloof over mezelf heeft me lange tijd weerhouden om mijn eigen praktijk te starten. Want wie zit er nu op mij te wachten….dat is voor andere mensen….en weet je, ik zat er naast! Ik ervaar nu dat de ander wél op mij zit te wachten. Dat mijn kennis en ervaring van waarde zijn. En dat ervaar ik doordat ik het ben aangegaan. Dus ondanks deze gedachten en gevoelens van onzekerheid het tóch doen. En juist die stap geeft groei en een nieuw geloof in jezelf. Zo ontdek ik dat mijn eigen praktijk me zit als een perfecte jas. En als ik nu naar mezelf in de spiegel kijk, in die jas die zó lekker zit, dan geeft me dat zoveel voldoening.
Terug naar jou….wat zou het jou brengen wanneer jij jezelf in de spiegel aankijkt? Welke gedachten houden jou tegen om je hart te volgen? Welke gevoelens horen daarbij? En kun je ook al voelen hoe het zou zijn wanneer je je hier niet door tegen laat houden? Wie zie je dan?
