De kracht van zacht

Ik wil niet zo gevoelig zijn, zegt ze. Ik vind dat superirritant dat ik zoveel voel en weet niet hoe ik dat moet stoppen. Kun je mij vertellen hoe ik dat moet doen?

Zo begint de sessie die dag. Een gevoelige vrouw zit tegenover mij en wil niet zijn wie ze is, gevoelig. Gevoelig voor de sfeer in de ruimte, gevoelig voor de emoties van anderen om haar heen, gevoelig voor licht en geluid, gevoelig voor lichamelijk ongemak. Er is veel te voelen. En nee, dat kun je niet uitzetten of negeren.

Ze is gewend om hard te werken, vanuit een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ze staat altijd klaar voor de mensen om haar heen en zal niet snel ‘nee’ zeggen. Opgeven is geen optie, ze is krachtig in doorzetten en in het negeren van haar eigen gevoeligheid. En nu zegt haar lichaam steeds vaker ‘nee’ voor haar. Ze voelt zich moe, gejaagd, prikkelbaar en daarmee nóg gevoeliger voor wat er op haar afkomt.

Wanneer ze het doel zou nastreven zoals ze in eerste instantie aangeeft – het stoppen met gevoelig zijn – zal ze nooit slagen. Echter is dat wel iets wat ze tot dusver elke dag nastreeft. Ik wil dit niet, dit moet weg, ik zet door. Haar lichaam fluit haar op trouwe wijze terug en doet daarmee precies wat er nodig is.

We gaan aan de slag en ik doe samen met haar een oefening. Door te doen en te ervaren, onderzoeken we samen welke onderliggende patronen meespelen. We staan stil bij welke overtuigingen (onbewust) meespelen, wat haar lichaam haar vertelt en wat ze vervolgens doet. Drie simpele vragen om bij stil te staan. Wat denk je? Wat voel je? En wat is je neiging om te doen? Het geeft haar gelijk inzicht in hoe ze met situaties omgaat. “Ja, zo doet ik dat altijd…”, geeft ze aan. Ze ontdekt dat haar doen met name wordt aangestuurd vanuit wat ze denkt en dat ze het protest van haar lichaam negeert. Ze ervaart aan den lijve wat het haar kost als ze blijft doen wat ze doet, namelijk het negeren van de signalen van haar lichaam. Het negeren van wat er te voelen is.

Ik moet dat kunnen, dus ik zet door, ondanks dat mijn lichaam aangeeft dat ik teveel van mezelf vraag.

We staan stil bij wat maakt dat haar lichaam zo protesteert. Wat het haar vertelt en waar het haar voor wil behoeden. En wat er zou gebeuren als ze dát als uitgangspunt leert nemen en haar gevoeligheid mag omarmen. Dat ze zacht en gevoelig mág zijn. En de kracht die daar van uit gaat mag gaan voelen. De kracht van zacht. Ze geeft aan dat ze zich veel rustiger zou gaan voelen…

En zo ontstaat de motivatie om het anders te mogen doen. Er ontstaat ruimte om een ander perspectief in te nemen. En de ervaring van de oefening maakt dat ze dat aan den lijve kan voelen. De kracht van de ervaring. Zonder deze ervaring vooraf was dit veel lastiger geweest. De overtuiging dat voelen vervelend en stom is zou overeind blijven staan, want dat is zoals het altijd is geweest.

En dus draaien we het in een volgende ronde om. Het uitgangspunt is dan niet luisteren naar de hoge eisen vanuit het denken, maar luisteren naar de signalen van haar lichaam. Ze ontdekt dat het haar handelen, haar doen, doet veranderen. Het lukt nu wel om te doseren en eerder te stoppen, waar in de eerste oefening doorzetten nog de doorslag gaf.

Ik zet nu niet meer door ondanks mijn grenzen, ik zet nu door binnen mijn grenzen.

We staan stil bij wat de winst daarvan kan zijn. De winst die gelijk voelbaar is geworden. Ze voelt zich minder gejaagd, de stress loopt minder hoog op en haar lichaam voelt rustiger. Luisteren naar je gevoel en naar je lichaam wordt uiteindelijk beloond. En ook die beloning voel je via je lichaam.

Wees maar zacht voor jezelf, je hoeft niet te voldoen aan zelf opgelegde verwachtingen. Wees maar zacht voor jezelf en erken je mooie gevoeligheid. Wees maar zacht voor jezelf en voel hoe krachtig jou dat maakt. Omdat je uitgaan van jezelf en jouw gevoeligheid als uitgangspunt neemt, kun je ook je weerstand en je verzet er tegen loslaten. Het is er namelijk al, je kunt het niet uitzetten of negeren. Dan kun je het maar beter omarmen. De kracht van zacht.